خب راستش خیلی وقته که حال خوبی ندارم
... درد معدم که خفم کرده بماند، درد دلتنگی هم داره خلاصم میکنه... اتفاقا ایندفعه ها دلتنگی واسه محمد نیست، دروغ چرا؟... دلتنگی محمد دیگه برام عادی شده... ببینمش یا نبینمش برام فرقی نمیکنه...
دلتنگ مامانم شدم... خیلی دلم براش تنگ شده... اونقدر که وقتی یکیو میبینم از مامانش میگه ناخواسته حسودیم میشه... وقتی یکیو میبینم با مامانش میره بیرون منم ناخواسته دلم میخواد یدفعه...
این هفته رفتم بهشت صادق، ولی فقط سرخاک آقاجون؛ سرخاک مامان هیچوقت دلم قبول نمیکنه برم... فکر میکردم چندوقت که ازش بگذره برام عادی میشه... ولی دوازده ساله که هرروز داره برام سختتر از دیروز میگذره...
دلتنگی خیلی سخته... بخصوص اینکه آدم دلتنگ مامانش باشه...
بدبختیای زندگی من که یکی دوتا نیست... از شانس بدمم اینروزا پر اتفاق ترین روزای زندگیمه... جوری که دیگه داره برای خودمم عجیب میشه... اینقدر که مینویسم کلی دیگشم نمیگم... تا همینجاشم که مینویسم خیلیا دیگه باور نمیکنن؛ میان اراجیف بهم تحویل میدن...
نمیدونم باید چندهزار بار تکرار کنم دیگه... اینحا صفحه شخصیمه؛ اصلا دلم میخواد توش چرندیات بنویسم... دلم میخواد توشو از دروغ پرکنم... دوست دارم خالی بندی کنم... گرچه تاحالا اینکارو نکردم... ولی وقتی بعضیا نمیخوان باور کنن خب باور نکنن دیگه؛ به درککککککک.... خودم مسائل مختف زندگیم به اندازه کافی هست، اینا دیگه برام مهم نیستن...
توهین میخواین کنین؟... عیب نداره؛ شخصیت نداشته خودتونو نشون میدین... عشق منو به تمسخر میگیرین؟... عیب نداره، چون خدا اونقدر آدم حسابتون نکرده که تو وجودتون ذره ای عشق و محبت بذاره... خداوکیلی وقتی دلتون میخواد بیاین توهین‌کنین، یا اصلا نوشته های من جذابیتی نداره براتون چرا میاین میخونین؟... نه خدایی چرا میخونین؟... خیلی دلم میخواد اینو بدونم...
بگذریم از این حرفا، نیومده بودم گله کنم... خواستم بگم این مدته خیلی احساس میکنم افسرده تر شدم... اینجاهم که کلا بوی غم گرفته... میخوام از این ببعد سعی کنم کمتر از ناراحتی بنویسم... سعی میکنم خاطرات خوبمو بذارم... چون حالم خوب میشه اینجوری... هرچی کمتر از درد و ناراحتی بگم بهتره...
